Сенің көзің
Сенің көзің түпсіз терең
Тұңғиықтан жаралған
Сонда жатыр менде жүрген
Орындалмас бар арман
Сенің жүзің көкте күннен
Жерде гүлден нәр алған
Шашың сенің жан баспаған
Жапандағы қара орман
Қас кірпігің қарлығаштың
Қанатындай қап-қара
Мөлдіреген жүзің сенің
Ақ жібек пе мақта ма
Әсем басың әп-әдемі
Мүсініңе шақ қана
Шиедейің еріндерің
Қызарып тұр шоқтана
Толықсыған тұла бойың
Шыбық па екен тал ма екен
Бейнең сенің баяу атқан
Жазғы шоғла таң ба екен
Күлкің сенің шашылған нұр
Сөзің кәусәр бал ма екен
Бұл ғаламда сенен асқан
Сірә біреу бар ма екен
