Під облачком явір зеленіє
мила моя, як той вітер віє
Може вирве його з коренями,
мила моя, што то буде з нами
Ми ворожка давно ворожила
Же мя здурит дівка чорнобрива
Же не буду видів за ньом світа
Аж проминуть мої млади літа
Мила моя ти спокусо єдна
Любив я тя не рік а ні не два
Ци ми дала зілля ся напити
Не мож нияк без тя в світі жити
А ци тая любов Богом дана
А ци она, дьяблем нашептана
Хоц і не хцеш, а мусиш любити
Хоц і не хцеш, ото маш терпіти
Під облачком явір похилений
Сидить на нім пташок примилений
мила моя як тен пташок співат
Же з любови нич добре не биват
