Ով սիրուն սիրուն ինչու մոտեցար
Սրտիս գախնիք ինճու իմացար
Մի անմեղ սիրով յես քեզ սիրեծե
Բայց դու անիրավ դավաջանեցիր
Մի անմեղ սիրով յես քեզ սիրեծե
Բայց դու անիրավ դավաջանեցիր
Ախ յթէ տեսնեմ որերից մի որ
Դու ման ես գալիս տխուր ու մոլոր
ընկեր կը դարնամ յես քո վեշտերին
Մինակ չեմ թողնի իմ սիրած յարին
ընկեր կը դարնամ յես քո վեշտերին
Մինակ չեմ թողնի իմ սիրած յարին
Ով սիրուն, սիրուն, երբ որ ես կրկին,
Հանդիպում եմ քեզ իմ ճանապարհին,
Նորից այրում են հուշերս անմար,
Նորից կորչում են և՜ քուն, և՜ դադար:
Ով սիրուն, սիրուն, ինչո՞ւ մոտեցար,
Սրտիս գաղտնիքը ինչո՞ւ իմացար.
Մի անմեղ սիրով ես քեզ սիրեցի,
Բայց դու, անիրավ, ինչո՞ւ լքեցիր:
Ա՜խ, եթե տեսնեմ օրերից մի օր.
Դու ման ես գալիս տխուր ու մոլոր,
Ընկեր կդառնամ ես քո վշտերին,
Մենակ չեմ թողնի իմ կարոտ յարին
