გრანადის ახლოს, წყაროსთან ახლოს.
ბოშა ქალები ავსებდნენ დოქებს.
და თან მღეროდებ ბოშურ სიმღერებს,
ბოშურ სიმღერებს.
როცა მოვკვდები ჩამატანეთ ჩემი გიტარა,
როცა მოვკვდები მე დამმარხეთ ფორთოხლის ბაღში.
როცა მოვკვდები მე დამმარხეთ ყველა ყვავილში,
როცა მოვკვდები.
გრანადის ახლოს, წყაროსთან ახლოს.
ბოშა ქალები ავსებდენ დოქებს.
და თან მღეროდენ ბოშურ სიმღერებს,
ბოშურ სიმღერებს.
გრანადის ახლოს და მზეშთან ახლოს.
მას ქონდა სახლი პატარა სახლი.
და აივანი ქონდა პატარა,
და აივანზე ხარობდა ვარდი.
ასე მღეროდენ ბოშა ქალები.
ასე ტიროდა თეთრი გიტარა,
როგორც ქარები ტირიან ზამთარს
ტირიან ზამთარს.
ცბიერებანი ჩვენი დროის დაიფერფლება,
მხოლოდ და მხოლოდ უდაბნოა მარადიული.
ოცნება მზეზე და კოცნაზე დაიფეფლება,
მხოლოდ და მხოლოდ უდაბნოა მარადიული.
ყური მიუგდე მეგობარო ამ დიდ სიჩუმეს,
იგი სავსეა ტალღის ხმაურით.
იგი სავსია ტალღის ხმაურით,
და სინანულით.
გრანადის ახლოს, წყაროსთან ახლოს.
ბოშა ქალები ავსებდნენ დოქებს.
და თან მღეროდენ ბოშურ სიმღერებს
ბოშურ სიმღერებს.
გრანადის ახლოს და მზეშთან ახლოს
მას ქონდა სახლი პატარა სახლი.
და აივანი ქონდა პატარა,
და აივანზე ხარობდა ვარდი.
სიჩუმე მიწას ლოყით შეეხო.
ასე მღეროდენ ბოშა ქალები.
ასე ტიროდა თეთრი გიტარა
და იმსხვრეოდა თაღი რიჟრაჟის
სოლო ))))))))))))))))(((((((((((((((((((((
გრანადის ახლოს და მზეშთან ახლოს
მას ქონდა სახლი პატარა სახლი,
და აივანი ქონდა პატარა,
და აივანზე ხარობდა ვარდი.
ასე მღეროდენ ბოშა ქალები
ასე ტიროდა თეთრი გიტარა
სივრცეებს ღამით მოზმანებულებს,
მოზმანებულებს.
