აყვავებულა არგვზე დეკა,
ნისლი მოცურავს მთა-მთა,
დარდი მასწავლე შავლის ასულო,[2]
ე მაგ თაფლისფერ თვალთა[2]
ციხეგორობას მე სტუმრად მოვალ,
არ გეოცები ნეტა?
შენთან ალერსი მწადია ქალო,[2]
ყოფნა მწადია შენთან[2]
და მერე თუნდაც შავლის ასულო,
შენს ძმათ შემაჭრეს ხმალზე,
ნეტავ ვიცოდე როგორ მიტირებ,[2]
გლოვის სeვდიან ხმაზე[2]
მაღალ ბილიკებს,მთებს და ჭიუხვებს,
რაირთვის თელავ ნეტავ?
მოდი ვიქნები შენი წაწალი,[2]
მთები დავლლახვროთ ერთად.[2]
აყვავებულა არგვზე დეკა,
ნისლი მოცურავს მთა-მთა,
დარდი მასწავლე შავლის ასულო,[2]
ე მაგ თაფლისფერ თვალთა[2]
