Мова родная, мова дзядоў!
Іншай мовы мы сэрцам не чуем.
Мілагучнасцю любых нам слоў,
быццам музыкай, душу чаруеш.
Мы за вокнамі дзень залаты,
нашых рэкаў пявучыя хвалі,
роднай хаты святыя куты
ў гэтай мове раз першы назвалі.
Прыпеў:
Наша мова – спатканне,
З казкай, ў цудным дзецкім сне.
Наша мова – каханне,
Што прыходзіць да мяне.
Любай песняй старою гучыш
з-над калыскі, з гадоў тых дзяцінных;
салаўіным разлівам ўначы,
звонам хваляў прыткой ручаіны.
3-пад вясковых прыветлівых стрэх
мілагучна звініш ад світання;
бы дзявочы рассыпчысты смех,
быццам першае ў сэрцы каханне!
Прыпеў:
Наша мова – спатканне,
З казкай, ў цудным дзецкім сне.
Наша мова – каханне,
Што прыходзіць да мяне.
Святы прадзедаў ты нам адказ,
якім слаўна ў харомах гудзела!
Ты — як неба, як сонца для нас,
быццам наквеццю сад заінелы.
Мова родная, мова дзядоў!
Іншай мовы мы сэрцам не чуем.
Мілагучнасцю любых нам слоў,
быццам музыкай, душу чаруеш.
Прыпеў:
Наша мова – спатканне,
З казкай, ў цудным дзецкім сне.
Наша мова – каханне,
Што прыходзіць да мяне.
