Үткэн гомеренне, шатлыклы көненне,
Әнкэм ничек бирем кайтарып,
Кунелен рэнҗетми нинди сузлэр эйтим
Туя алмыйм синга сокланып.
Кушымта
Кочагыма алып чын-чынлап яратып
Әнием кадерлем диямен.
Гомер биргэн өчен,үстергәнен өчен,
Синен алда башым иямен.
Кояштай йөзләрен, ин серле кузлэрен,
Киткэн чакта кала озатып.
Төрле вакыт була,кайчак күнел туа,
Тошемә керәсен юатып.
Аяк очларына басып гөл яныма,
Иртэлэрен энкэм килэсен.
Гомерлэр сүткэндэ.ялгышып киткэндэ,
Акыллы кинэшен бирэсен.
Әнием мең рэхмэт син булгач бик рэхэт,
Озын булсын иде гомерен.
Газаплар белмэсен, кайгылар курмэсең
Саф чишмэдэй изге куңелең.
