1.На буслянцы каля хаты
Колькі спрыту ёсць і сілы
Маладыя бусляняты
Кожны дзень спрабуюць крылы.
Цішыня ў старэнькай хаце,
Тут нямоглая, сівая
Век зямны старая маці
У самоце дажывае.
ПРЫПЕЎ:
А сыны яе, сыночкі.
Пайшлі свету прочкі,
Забыліся ў расстанні
Пра свой бацькоўскі дом.
Жывуць сабе паціху,
А ні слыху, а ні дыху,
Сыны яе, сыночкі,
Іван, Сцяпан, Пахом.
2. Носіць іх халодны вецер,
Як асенніх клёнаў лісце,
Разляцеліся па свеце
Тры сыны яе калісьці.
Раніць крыўда, нібы куля,
Забыцце страшней за стому,
І старэнькая матуля
Не патрэбна а нікому.
3.За дажджамі, туманамі
Дзе ў нябёсах вецер вые,
Сталі дужымі бусламі
Бусляняты маладыя.
Як у вырай адляталі,
Маці ціха іх прасіла,
Каб сыночкам расказалі,
Што яна іх не забыла.
Што яна на іх не ў крыўдзе,
Хай жывуць сабе, як знаюць,
А на весну, калі выйдзе,
Хай прыедуць, пахаваюць,
