1.Ой, у полі ды азярэчка,
Там плавала ды ведзярэчка.
Сасновы клёпкі, дубова дзенца,
Не цурайся, ды маё сэрца.
2.Яно плавала, плавала
Тры дзянёчкі да і з вадою.
“Выйдзі, дзяўчына, выйдзі, рыбчына,
Пагаворым да мы з табою”.
3.”Ох, і рада б я выхадзіці,
З табой рэчы гаварыці.
Край мяне маці палажыла спаці,
Я й баюся да разбудзіці.
4.А ты хлопец маладзенькі,
Ў цябе конік вараненькі.
Сядлай коня, з'яджай з двора,
Ты не мой, а я не твая”.
5.Хлопец коніка сядлае,
З канём рэчы размаўляе:
“Рыссю, мой косю, рыссю, вароны,
Аж да сіняга Дунаю”.
6.Каля сіняга Дунаю
Стану я дай падумаю,
Ці мне ўтапіцца, ці з канём біцца,
Ці назад павараціцца.
7.Я ўтапіцца - не ўтаплюся,
І з конікам не заб'юся.
Бывай, дзяўчына, бывай, рыбчына,
Больш да цябе не вярнуся.
8.Ой, у полі ды азярэчка,
Там плавала ды ведзярэчка.
Сасновы клёпкі, дубова дзенца,
Не цурайся ды маё сэрца,
