1.У суботу Янка ехаў ля ракі,
Пад вярбой Алёна мыла рушнікі.
Пакажы, Алёна, броду земляку,
Дзе тут пераехаць на кані раку.
2.Адчапіся, хлопец, едзь абы куды,
Не муці мне толькі чыстае вады.
У маркоце Янка галавой панік,
Упусціла дзеўка беленькі рушнік.
3.Янка, мой саколік, памажы хутчэй,
Ой, плыве, знікае рушнічок з вачэй.
Любая Алёна, я ж вады баюсь,
Пацалуй спачатку, бо я утаплюсь.
4.Супыніўся гнеды пад вярбой густой,
Цалавала Янку Лена над ракой.
Стала ціха-ціха на ўсёй зямлі,
Па рацэ далёка рушнікі плылі.