Հրեշտակ ես, լույս ես տալիս իջած երկնքից
Այսպես սիրուն կյանքս մտար, գերվա հայացքից
Ժպիտով նոր կյանք տվեցիր սիրուս աշխարհին
Այդ պահից դարձար տիրուհին իմ մոլոր սրտի
Բայց հեռու քեզնից այրվում կարոտից
Տանջվում է հոգիս, որ չկա կողքիս
Այրվում եմ ես, չեմ կարող այսպես
Ուզում եմ քեզ գրկել խենթի պես
Հաստատ գիտեմ դու էլ հենց ինձ պես
Սպասում ես ինձ, տանջվում խենթի պես
Հավատա կգամ, տաք համբույր կտամ
Ու չեմ հեռանա ես ոչ մի անգամ
Ամեն անգամ, երբ լսում եմ ձայնդ ես հեռվից
Ամեն անգամ արտասվում է սիրտս կարոտից
Ուզում եմ քեզ ամուր գրկել ու այրվել կրկին
Ուզում եմ աչքերիդ փայլով որ խենթացնող ինձ
Բայց հեռու քեզնից այրվում կարոտից
Տանջվում է հոգիս, որ չկաս կողքիս
Այրվում եմ ես չեմ կարող այսպես
Ուզում եմ քեզ գրկել խենթի պես
Հաստատ գիտեմ դու էլ հենց ինձ պես
Սպասում ես ինձ, տանջվում խենթի պես։
