Աշնան մի օր, օրոր-շորոր,
Երբ գյուղ իջավ հովը սարից,
Երկու կռունկ թևին տալով
Հեռու թռան մեր աշխարհից...
Ու երբ հալվեց ձյունը սարի,
Լցրեց լճեր պռկե-պռունկ,
Ետ չդարձան հեռու հեռվից,
Տուն չդարձան երկու կռունկ...
Ինչպես կռունկ աշնան մի օր,
Հեռու մի օր ելա տնից,
Ձմեռն անցավ, գարուն եկավ,
Տուն չդարձա հեռու հեռվից...
Մանուկ օրեր, երազ օրեր,
Դարձաք հեռվում հանգած խարույկ,
Աշնան թևով հեռու թռած,
Հեռվում կորած երկու կռունկ...