یروز مرغ جوونی ز بومت پر میگیره
قناری قشنگه دلت کنج قفس میمیره
میاد اونروز که چشمات چیزی جز غم نبینه
به گیسوی سیاه تو گرده پیری بشینه
آخه تاکی میتونی تو شادابی بمونی
گل سرخ قشنگ بچینی روی موهات بشونی
ببین بامن چه کردی که هرشب ازفراقت چو ابرهای بهارم
از اونروزی که رفتی نشستی بارقیبم سرو سامون ندارم
نمیدونی چه تلخه غمو رنج جدایی
بگو ای برده از یادم کنارم کی میایی