Նորից գարուն եկավ, գարուն աննման,
Նորից ես քեզ տեսա ո՜վ իմ սիրուն յար,
Կարմիր էիր հագել, վարդի պես վառման։
Ջեյրանի պես սարերով
Եկար ու անցար,
Մեկ բարեւ էիր տալիս
Այն էլ մոռացար։
Աշխարհի մեջ դու սիրուն, ո՞վ է քեզ ժպտում։
Ինձ արել ես դատարկուն բարմունքով հազար,
Ես լալիս եմ, դու խնդում, ու չես նայում յար։
Ջեյրանի պես սարերով
Եկար ու անցար,
Մեկ բարեւ էիր տալիս
Այն էլ մոռացար։